دعای شفای بیمار
دعای مجرب ذیل برای شفای هر مرض و ناخوشی است که بر انسان عارض میشود و منقول از کتاب باقیات الصالحات مرحوم شیخ عباس قمی است.
***
سیّد بن طاوس در مُهَج الدّعوات نقل کرده از سعید بن ابى الفَتح قمّى که در واسط ساکن بود گفت مرا مرضى عظیم بود که طبیبان از علاج آن عاجز بودند و پدرم مرا به دارالشّفا برد و طبیبان و ساعور که مقدّم ترسایان باشد در طبّ جمع کرد براى معالجه من پس ایشان فکر کردند و گفتند که این مرض را غیر از خدا کسى نمى تواند علاج کند از این سخن شکسته دل و غمناک شدم و کتابى از کتابهاى پدرم برداشتم که چیزى از آن مطالعه نمایم در پشت آن کتاب دیدم نوشته که از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام مرویست که پیغمبرصلى الله علیه وآله فرمود که هر که را مرضى باشد بعد از نماز صبح چهل بار بگوید:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ اَلْحَمُدللَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ
بنام خداى بخشاینده مهربان ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است بس است ما را خدا و نیکو وکیلى است
تَبارَکَ اللَّهُ اَحْسَنُ الْخالِقینَ وَلا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ
منزه و بزرگ است خدا بهترین آفریدگان و جنبش و نیرویى نیست جز به خداى والاى بزرگ. *. *
و دست بر آنجا که علّت باشد بمالد از آن صحّت یابد و حضرت عزّت او را شفا بخشد پس من صبر کردم چون صبح شد فریضه را بجاآوردم و چهل نوبت این دعا را خواندم و دست بر آن محل مى مالیدم پس خداى تعالى آن مرض را از من دفع نمود و من نشسته بودم و مى ترسیدم که مبادا برگردد تا سه روز بدین حال بودم باز نگردید بعد از آن پدرم را خبر دادم به این قصّه پس شکر خدا را بجا آورد و براى بعضى از اطبّاء که ذمّى بود آن را نقل کرد پس آن طبیب نزد من آمد و مرض را دید که برطرف شده در همانحال مسلمان شد و کلمه شهادت گفت و اسلامش نیکو گردید.
باقیات صالحات ، حاج شیخ عباس قمی (ره)..
بهتر است که دعای فوق پس از نماز صبح چهل مرتبه خوانده شود (عدد چهل رعایت شود).
پس از هر بار خواندن، دست خود را بر محل درد بمالد.
